Beni sevebilme ihtimalin bile güzeldi. Keşke olabilseydi.
Hala yitik bir kentin yıkık binaları gibiyiz; karışık ve fazlalık.
Geçerdi her şey. Geçip giderdi onca acılı zaman. Ama geçmedi, her neyse işte. Sen şansını ben de mucizemi kaybettim. Affet sevgilim, sen benden, ben bizden vazgeçtim.
Ayrılığın bedelini binlerce kez çekerek ödedim. Bu şehirleri bu sokakları adım adım milim milim boynu bükük gezdim. Şu an ne haldeyim ne dertteyim nerden bileceksin be Gülüm. Onun için en son dileğim seni son kez ölmeden göreyim.
Gülen gözlerim sanma ki bahtiyar, attığım kahkahalarda binlerce gözyaşı var.
Tıpkı nar gibiyim; dışım tek parça, içim paramparça.
Sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman, hayatı önemsememeye başlıyorsun.
Bilir misin ne zordur severek yaşamak. Ona benimsin deyip sarılamamak. Ne zordur hep yakın hissedip aslında ondan uzak olmak.
Sensiz bir sabah ezanı daha okundu. Sanırsın ki benim için sela verdiler.
Umutsuzluğu ihraç eden birçok ülkenin herhangi bir şehrinde bıraktım seni, inzivaya çekilmiş bu hikayenin hüzün dolu tetiğini çoktan çektim, seni öldüreli çok oldu.
Kusura bakma demene gerek yoktu giderken. Sana bile bakmaya kıyamazken, kusuruna nasıl bakayım.
Terk eden kişinin, gittiği yerde aradığını bulamayınca dönüp özledim demesi; özlediğinden değil, eşek gibi pişman olduğundandır.
Her ne kadar bu hayatta hep yalnız kalmış olsak ta, sevdiğimiz bizi sırtımızdan vursa da, yıkılmayız ve hep ayaktayız. Her darbede yıkılmak değil zorluklar karşısında ayakta kalabilmektir yaşamak. Unutmayın ki ağaçlar ayakta ölür.
Hayat. Beni istediğin kadar üz. Şükrümden bir parça bile eksiltmeyeceksin. Nasılsa üzüntüm gibi sende bir gün biteceksin.
Ay ağlıyor sevip te kavuşamayanlar için. Yıldızlar şarkı söylüyor sevip te sevilmeyenler için, bende ağlıyorum sevip te kavuşamadığım aşkım için.
Ben küçücük bir bebektim sen kocaman bir sevda. Ben senin ellerinde büyüdüm sen benim yüreğimde.
Kal dersem kalırsın biliyorum. Ama kal dersem, kalmanın anlamı kalmaz.
Yıllar geçer o benim hep yanımda olur derdim, hiç gitmez ellerimi bırakmaz derdim, beni unutsa da adımı ve gözlerimi asla derdim, meğer varlığımı bile hiçe saymış.
Sensiz geçen zaman bana zehir oldu, senin yokluğun benim sonum oldu. Güneş doğmaz, günler geçmez oldu, anladım ki bu yaşam sensiz geçmez oldu ay yüzlüm.
