Kimliğimi soruyor birileri, çıkarıp resmini gösteriyorum.
Hangisi daha zor? Bir cennetteki mutsuz olmak mı, bir cehennemdeki mutlu olmak mı?
Sevdamın sesi sessizliği soluyor şimdilerde. Sözlerime kilit, ağzıma mühür vurdum da yine de susturamadım, sen diye atan kalbimi.
O kadar bencildi ki acıdığı insanlar bile kendine benziyordu.
Sol yanıma yatsam, seni uyusam, hep rüyada kalsam.
Korkuyu yenmeye çalışma; nedenini yok etmeyi bil.
Yolumdan dönemediğim için değil, seninle hiçbir yolda yürüyemeyeceğimi bildiğim için gidiyorum. Yeryüzünün bütün aşkları senin ve beni unutabilirsin!
Bir çığlıktı yalnızlığım, hepiniz mi sağırdınız.
Tek gerçeğim ve tek hayalim olarak kalacaksın. Vazgeçtiğim seni sevmek değil, seninle olmak. Her şeyin farkındayım. Çok zor böylesi. Uzakta olmam her şeyi görmeme engel değil. Kör değilim, sadece görmezden geliyorum. Şimdi unutabilirsin beni.
Ki inanmak küskün bir çocuğun en büyük kan kaybıdır.
Sen benim görmek için, bakmaya bile gerek duymadığım ezberimsin.
Gitsem kalmalar saldırıyor, kalsam gitmeler çağırıyor.
Bir şairin dediği gibi: başka anlamlar arama, gerek yok! Katlandığım kadar seviyorum seni, gerçek bu, evet bu.
Ilık tebessümler vaktine beş kala solan, kahkahalar gibiyim. Yarısında yutulmuş, sevinç çığlıkları dolu boğazım.
Acının yan etkisi, güçlü bir karakter armağan etmesidir size.