Beni hep yanlış anladın zaten sen. Geleceğim ol demiştim, gel ecelim ol değil.
Yürek söz vermişse dönülmez. Yâre gönül vermişse inkar edilmez. Bizde yürek zedelenir ama sevgiliye ihanet edilmez.
Kimseyi gözyaşlarınızı yorganın altında pijamanızın koluyla silecek kadar sevmeyin.
Ecelle sözlü kaderle nişanlıyız! Tesadüfen doğduk ama yaşamak zorundayız!
Tek bir fotoğrafımız bile yokken bizim, başkalarının seninle yüzlerce anısının olması dokunuyor elbet. Pardon “biz” mi demiştim? Unut gitsin.
Şu dünyada iki tane kör gördüm biri biri seni sevipte görmeyen sen biride senden başkasını görmeyen ben.
Bana yaşattıklarının hepsini inşallah sen de bir gün yaşar ve beni o zaman anlarsın.
Kimseye dur diyemem, huyum böyle giden için üzülemem! O, bensizliği seçiyorsa, bende onsuzluktan bir şey kaybetmem.
Bazen olmaz; hayat istediğini sunmaz, sunsa da uymaz. Ya zaman yanlıştır; ya mekan. Belki de insan.
Seninle kurduğum hayalleri başkasıyla yaşayacak kadar güçlü değilim.
Sevmek mi? Hiç duymadım ki. Gülmek mi? Çoktan unuttum. Yaşamak mı? Oda ne. Aşk mı? Büyük bir yalan. Yalnızlık mı? İşte o benim dünyam!
Belki hiç bir şey yolunda gitmedi ama; hiçbir şey de beni yolumdan etmedi!
İnsanların arkasından konuşabilen üç kuruşluk insanlara bir tek sözüm var; Bozuk para daima ses çıkarır.
Değer verdiğin insanların verdiğin değere layık olmadıklarını anlarsan, sakın sen üzülme, bırak layık olamadıkları için onlar üzülsün.
Doğru insanı arayıp durmuş herkes aşık olmak için. Kimse uğraşmamış doğru insan olmak için.
Bazı aşklar; Zile basıp kaçan çocuklar gibidir. Kişiler farklı ama sonuçlar hep aynıdır.
Beni bırakıp da terk edenleri ne olursa olsun unutacağım. Aşkıma karşılık vermeyenleri bende onlar gibi bırakacağım.
Gerçekten seven insan hiçbir şeyi mazeret etmemeli. Seviyorsa söyleyebilmeli, söyleyemiyorsa sevmiyordur bitti.
