Gelmeyeceğim dediği halde neden mi bekliyorum, zamanında gitmeyeceğim deyip gitmişti çünkü.
Seni en çok hak edene değil, sefil edene gidiyor bu yürek.
Herkes dostum olamaz! Hayat benim kimse karışamaz, aşka gelince bir kere sevdim bir daha işim olmaz.
Aynı kitapları okur, aynı filmleri izler, aynı müzikleri dinlerdik. Herkesten farklıydık biz, biz gerçekten ayrıydık. Şimdi ne okusam, ne izlesem, ne dinlesem hemen elim telefona gidiyor sonra o eskidendi diyorum çünkü biz artık gerçekten ayrıydık.
Hep şerefe diyip kaldırırdın kadehi, ben ise hep mutluluğa kaldırırdım. Senin şerefe ihtiyacın vardı, benim ise mutluluğa.
Ağacın yaprakları gibi döküldük seninle ayrı yerlere. Oysa ne hayaller kurmuştuk aynı dalın üzerinde.
Bir göz bir göze neler anlatır bilmem ama; bir söz bir gözü yıllarca ağlatır.
Beni hep yanlış anladın zaten sen. ‘Geleceğim’ ol demiştim, ‘gel ecelim’ ol değil.
Her bir yaranın merhemi bulunur! Dertler çeke çeke kader unutulur!
Neden sevgililer günü var da yalnızlar günü yok? Biz daha kalabalığız.
Ağla yaralı kalbim, her şey yalan ağla, bir avuç küldür elde kalan. Artık savrulup gitsen de rüzgâra ağla, mazidir şimdi senin olan. Yaralı kalbim dokunduğun el yalan, sakındığın gül yalan, sel akar kum olur geriye kalan.
Ağlama anne benim için ağlama, bende herkes kadar aldım acılardan. Ağlama anne benim için ağlama bende herkes kadar yandım.
Bir süre sonra anladım ki; Vazgeçilmez olan sen değilsin. Vazgeçmeyi bilmeyen benim.
Bir gül olmak isterdim! Neden mi? Beni koparıp kokladığında vücudunun derinliklerine girip bir daha oradan çıkmamak için?
Seni sevdiğimi ihbar etmişler ayrılığa Geçen gün yokluğun esir aldı beni Birçok şahidim vardı ama gözlerim tanıklık yaptı aleyhime Bu gün hüküm giydim yalnızlığa Acıların hücresine kapattılar beni Ve bir tek sensizlik geliyor ziyaretime sabır.
Unutma ki; nefret ve kinin ertesi pişmanlıktır. Ve her canlıya ölüm vardır. İnsan ölür ama ölmeyen insanlıktır.
Gönül kapılarımı sonuna kadar açtım. Kaderime söz verdim seni alnıma yazdım. Aşkın bir alev olsa yakar mı bu canımı? Uzanamam ben sana bu acıtır canımı.
Sadece mutlu olmayı isteseydik olurduk ama biz hep diğerlerinden daha fazla mutlu olmayı istedik ve hep diğerlerinin daha mutlu olduğunu zannettik.
İtle köpekle uğraşacak vaktim olsaydı veteriner olur, insan gibi görünen hayvanları tedavi ederdim.
Kapalıydı kapılar, perdeler örtük silah sesleri uzakta boğuk bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük bu gün de ölmedim anne.
